شما وقتی تصمیم به نصب هسته ی ویندوز 2008 میگیرید که بخواهید به سمت ویچوآلیزیشن بروید. یعنی تمام سرور های خود را مجازی سازی کنید. برای مجازی سازی شما نمی توانید سروری نصب کنید که تمام سی.پی.یوی شما و رم شما را اشغال کند و حقیقتا سرور های مایکروسافتی در این زمینه استاد هستند و تمام منابع سیستم را می خورند. مثلا من الان روی برنامه هایی که روی سیستم ام نصب هست (که میتوانید لیست آنها را از اینجا با عنوان واکوپا ببنیید) برنامه ای دارم که به سرور های مجازی مان متصل شده و میزان استفاده  از منابع را توسط سرور های مجازی ام نشان می دهد. شما خود مقایسه کنید که کدام سرویس مایکروسافتی یا لینوکسی بیشتر به درد مجازی سازی می خورد.

به همین دلیل روش جدید نصب، که نصب فقط هسته ی ویندوز سرور 2008 را امکان می دهد راه حل مناسبی است. حال این سوال پیش می آید که وقتی هسته ی مرکزی این ویندوز نصب شد، مدیران شبکه چگونه به آن متصل شوند؟ و فرض که با محیط خط دستور متصل شوند، آیا می توانند همه ی کار هایی که قبلا با محیط گرافیکی انجام می دادند را با خط فرمان حل کنند؟ من این موضوع رو در مقاله ای با عنوان کاربرد ویندوز 2008 و مایکروسافت شل توضیح داده ام.

روش دوم اتصال به سرور ها و کانفیگ آنها